Disable_right_click


Τρίτη 31 Μαρτίου 2015

Πρωινό. Σε κάποια μαγευτική παραλία.

Το Σάββατο πρωί βρέθηκα σε μια πανέμορφη παραλία(φωτογραφία παραπάνω). Δεν ήταν απ'τις κλασικές αμμουδερές παραλίες. Είχε πέτρες. Πανέμορφες. Δένανε με το τοπίο τόσο αρμονικά... Ένιωσα πολύ τυχερός, πολύ ευλογημένος που μ'άφησε ο Θεός να ζήσω μια τόσο όμορφη εμπειρία.
Καθώς, λοιπόν, απολάμβανα την πρωινή μυσταγωγία παρατηρούσα τα κύματα. Με τι τρόπο έρχονταν μέχρι στην ακρογιαλιά. Προηγουμένως είχαν ξεκινήσει ένα μακρύ ταξίδι χάρη στον αέρα... Και καθώς έρχονταν με διακριτική ορμή μέχρι την αμμουδιά, έκαναν έναν γεμάτο -κροταλιστό σχεδόν- θόρυβο. Απ'τις πέτρες που παράσερναν και σήκωναν σε μια σχεδόν κυκλική κίνηση. 
Και σκέφτηκα: "Κοίτα να δεις... Το θαλασσινό νερό μπορεί να σηκώσει ολόκληρες πέτρες και να τις πάει όπου θέλει. Παρ'όλη τη φαινομενική ασημαντότητά του, μπορεί -χάρη στον αέρα- να κάνει αυτό που φαίνεται απίθανο: να μετακινήσει τις βαριές πέτρες". 

Τελικά, ίσως έτσι είναι η ζωή μας.
Μοιάζουμε πολύ με το θαλασσινό νερό. Είμαστε διάφανοι. Είμαστε παροδικοί. Κάποτε κι εμείς -όπως κι αυτό- "εξατμιζόμαστε", αλλάζουμε ζωή. Προχωράμε προς τον ουρανό.
Παρ'όλα αυτά, όσο είμαστε εδώ στη γη, μπορούμε να συγκεντρώσουμε τέτοια δυναμική που ακόμη και προβλήματα ασήκωτα σαν τις πέτρες του βυθού μπορούμε να τα "μετακινήσουμε", να τα αντιμετωπίσουμε. Όχι μόνοι μας. Μα με τη δύναμή Του.

Αρκεί να το θελήσουμε. Να Τον αφήσουμε να επέμβει με το γλυκό του ουράνιο τρόπο. Ελευθερία. Ατέλειωτη ελευθερία. Τι απίστευτα θεϊκό και ασύνορο είναι αυτό το αχώρητο δώρο Του... Μπορεί να μας ενώσει με τα πάντα. Να μας ενώσει. Να κάνει απίθανες τις εμπειρίες μας. Τα όνειρά μας. Να απαλύνει τους πόνους μας. Να δώσει ομορφιά στις νότες της ύπαρξής μας.

Καλημέρα. Καλή δύναμη. Να εύχεσαι.

Κυριακή 29 Μαρτίου 2015

Η φωτογραφία της εβδομάδας

Ποδηλατοβόλτα στην όμορφη πόλη της Ουτρέχτης!
Πολλά ευχαριστώ για τη photo και ευχές στους αγαπημένους μου φίλους Π+Φ!

Πέμπτη 19 Μαρτίου 2015

Σ'άγνωστα νερά

Η οδός του Θεού χαρακτηρίζεται
απ'τη μοναδικότητα της φωτιάς


Στίχους γραφω για μια
θάλασσα ξεχασμένη,
για ένα όνειρο ζεστό,
φωτια αγαπημένη.

Ήρθε ο ήλιος ταξιδευτής,
βασίλεψε
στο μαργαριταρένιο βαθος
μ'αυτή αλλού°
στο φως μένει λουσμένη.

Τώρα όλ'αλλάξανε
στης αμμουδιάς τα χείλη.
Σημάδια γιναν απροσδιοριστα
λόγια, μάτια,φιλοι.

Αν ηξερες μοναχα
πόσα ονειρα πορφυρά,
ανυποπτα χαθηκαν
στο δρόμο για την Ιθάκη.

Φόβοι που μπολιάστηκαν
-γαλάζιοι βαμμένοι φόβοι-
πηραν και φουσκώσαν τα πανιά
σ'αγνωστα νερα για ν'αρμενισουν

Υγ: Ένα εντελώς άτεχνο "ποίημα".. 
Υγ2: Το δίατιχο στην αρχή είναι φράση απ'το εξαιρετικό βιβλίο της Αλέκας Ρίτσου "Τρυφερή ενδοχώρα"
Υγ: Καλή δύναμη σου εύχομαι, με ειρήνη, αγάπη και άσβεστη ελπίδα.



Τρίτη 10 Μαρτίου 2015

Ταξίδι αληθινό...

Να ψάχνεις να βρίσκεις Εκείνον... Εκείνον που μπορεί να πάρει το ταλαιπωρημένο μηδέν σου και να το κάνει ένα υπέροχο άπειρο... Εκείνον που μπορεί να πάρει το φθαρτό σου τίποτα και να το μεταμορφώσει σ'άφθαρτη γλύκα. Ναι... Αυτό είναι αληθινό ταξίδι...

υγ: Photo by Kelly-Anne Cairns. Found it here

Τρίτη 3 Μαρτίου 2015

Περπατάμε τόσο ανάλαφρα

Μα κάθε μέρα, νέο είναι το ταξίδι
και το πεντάσταγμα αλλιώτικο, το ένα από το άλλο·
και είναι αυτό, που κάνει το ταξίδι τόσο ωραίο,
λες και ταξίδι, ποτέ ξανά δεν έχει κάνει...





Περπατάμε τόσο ανάλαφρα σ'αυτή τη γη. 
Είμαστε μια μικρή σταγόνα στον βραδινό ωκεανό 
που ρυθμικά ακουμπάει απαλά τη χρυσή άμμο σε μακρινές ακρογιαλιές. 
Είμαστε ένα απ'τα δισεκατομμύρια αστέρια 
που λάμπουν μαγευτικά στο ουράνιο πέπλο της νύχτας.
Αγριολούλουδο ανθισμένο σε κάποια βουνοκορφή.
Μικρή βαλίτσα γεμάτη όνειρα κι ελπίδες.

Είμαστε μια καρδιά.
Ένα χαμόγελο.
Ένα δάκρυ.
Λίγες στιγμές κρατημένες σαν άμμος στη χούφτα του γαλαξία.
Περαστικός ήχος απογευματινού αέρα που ταξιδεύει.

Κι όμως...
Όταν αγαπάμε, γινόμαστε τόσο ευρύχωροι. 
Η μικρή μας καρδιά χωράει ολάκερο το σύμπαν.
Σε μια στιγμή. 
Μαγευτική.
Τόσο αθόρυβα.
Τόσο αληθινά.
Που λες πως η γη σταμάτησε για λίγο να γυρνάει.
Κι οι πλανήτες αφουγκράστηκαν αυτή τη μικρούλα, αθέατη στιγμή....

Ν'αγαπάς.
Να εύχεσαι.

υγ: Το τετράστιχο στην αρχή είναι από αυτό το ποίημα του φίλου Ανταίου.
υγ2: Ευχαριστώ και τον Δημήτρη Ν. για την υπέροχη φωτογραφία.
υγ3: Να είσαι πάντα καλά.