Τις τελευταίες μέρες μου συνέβησαν κάποια γεγονότα που μ'έβαλαν έντονα σε σκέψεις και απορία...
Ποια είναι η διαφορά μεταξύ επιμονής και ανόητης εμμονής; Πού βρίσκεται εκείνο το λεπτό όριο που διαχωρίζει το ταπεινό-αγωνιστικό πνεύμα της επιμονής απ'την παράλογη και ασύνετη εμμονή;
Μια έντονη ασάφεια θαμπώνει τη σκέψη μου και μένω ακόμα με την απορία...
Βλέπεις, για παράδειγμα, πως σου'ρχονται όλο αναποδιές σε κάποιο σου στόχο. Πας να κάνεις κάτι και έξαφνα εμπόδια ορθώνονται μπροστά σου σαν απότομοι, αδιάβατοι βράχοι. Είναι σημάδι του Θεού που σου λέει "σταμάτα"; Ή μήπως απλές ακολουθίες ατυχών γεγονότων που πρέπει να σε οπλίσουν με υπομονή, καρτερία και κουράγιο;
Και πώς να πορευτείς; Να συνεχίσεις ή να σταματήσεις αλλάζοντας ρότα; Μήπως είναι δειλία; Ή πρέπει να φανείς γενναίος συνεχίζοντας και πασχίζοντας να πετύχεις; Ειλικρινά δεν έχω καταλήξει κάπου... Σίγουρα δεν υπάρχει μια απάντηση-πανάκεια. Όμως, κάθε γεγονός χρήζει διαφορετικής αντιμετώπισης και αυτό μάλλον μπερδεύει ακόμα πιο πολύ τα πράγματα...
Πολλοί σπουδαίοι άνθρωποι προτείνουν να μη μένουμε αδρανείς. Να παίρνουμε το ρίσκο της απόφασης και να'χουμε κατόπιν την ωριμότητα να δεχτούμε τις συνέπειες των επιλογών μας. "Κάνε το πρόβλημα προσευχή και προχώρα" συμβουλεύουν οι άγιοι. Μα το λεπτό εκείνο όριο ακόμα το αναζητώ... Πού να κρύβεται άραγε μια καθησυχαστική λύση;
Στην προσευχή... πάντα στην προσευχή... Και στην εμπιστοσύνη σε Εκείνον πως ο,τι κι αν έρθει στο δρόμο μας, εμπόδιο ή χέρι βοηθείας, Εκείνος είναι δίπλα μας...
ΑπάντησηΔιαγραφή"Κάνε το πρόβλημα προσευχή και προχώρα" Αυτό κρατώ και συνεχίζω....!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή σου μέρα :)
Εξαιρετική ανάρτηση!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπορίες που βασανίζουν όλους μας.Ας ζητάμε απο το Πατέρα μας να σκύψει πάνω απο το πρόβλημά μας κ ο άμετρης αγάπης Πατέρας μας θα δώσει την πιο συμφέρουσα ή λιγότερο επιζήμια έκβαση της υποθέσεως.
Λοιπον..ενας πολυ σοφος κυριος σοφοτερος και απο τον Σολωμοντα ειχε θεσει ορια..τουλαχιστον ειχε προσπαθησει γιατι μπορει και να χανοταν αλλα δεν χαθηκε ευτυχως, γιατι σταματησε να αναζητει το οριο και εκανε μια διαγραφη σε ολα και καθαρισε δια παντως. Η καθησυχαστικη λυση ειναι η διαγραφη των παρολιγων επιλογων μας. Ο σοφος κυριος απο τοτε ζει πολυ καλα και εμεις καλυτερα διοτι ειμεθα πολιτισμενοι ανθρωποι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓειά σου Σεβάχ μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχω καιρό να περάσω αλλά τελικά όλοι μας τρέχουμε...
Πρέπει να σου πω, πως έχω συχνά την ίδια απορία...το ψάχνω και εγώ...η αλήθεια είναι πως δεν υπάρχει απάντηση.
Θα ακολουθήσω την συμβουλή των αγίων γιατί έχω παρατητήσει πολλές φορές, μετά από πολύ κόπο, να γίνεται κάτι αυτόματα και από μόνο του ξαφνικά!
Καλή Μεγάλη Εβδομάδα να έχεις!
Καλή ηρεμία!
Τα φιλιά μου!
Ειναι όταν συναντάς εμπόδια και λες τώρα αυτά είναι σημάδι για αλλαγή πορείας ή δοκιμή για να ασκηθώ στην υπομονή και την αγωνιστικότητα... Συνέχεια το ζω αυτό, δεν υπάρχει απάντηση κάθε περίπτωση είναι διαφορετική. Κάνε κάτι απλό, μια προσευχούλα, μια κουβέντα με τον Θεό, με έναν φίλο που σε βλέπει αντικειμενικά, και αξιολόγισα αν αυτό που θες να πετύχεις θα έχει όφελος και για τους γύρω σου. Αν πάλι δεν φαίνεται να έχει άμεσα, κάντο εσύ να μπορεί να έχει κάτι δοτικό. Εν ανάγκη κάνε μία μιρκή ανάπαυλα , όσο σε παίρνει ο χρόνος. Στις πανελλαδικές μας έλεγε ο μαθηματικός μας, όταν μια άσκηση δεν την καταλαβαίνεις, κάνε την μία απλή ανάγνωση και παράτα την, κάνε κάτι άλλο ευχάριστο. Την επόμενη μέρα, τον επόμενο μήνα, την άσκηση την λύναμε...
ΑπάντησηΔιαγραφή