Disable_right_click


Τρίτη 28 Αυγούστου 2012

Στον ουρανό συμβαίνουν τα πιο απροσδόκητα

Περπατώντας σε πεζόδρομο της πόλης του πατρικού μου... Το βλέμμα μου αναζητά μια ανάσα γαλήνης.

Οι φορές που νιώθεις μια ανεξήγητη νωχελικότητα είναι -νομίζω- οι στιγμές που η ψυχή στέκεται μετέωρη μπροστά στο μεγαλειώδες χάος της ζωής. Αναποφάσιστη για το πού και το πώς της πορείας της...
Ασυναίσθητα, η καρδιά χτυπά πιο γρήγορα. Ίσως για να κερδίσει τους χαμένους χτύπους της αναποφασιστικότητας. Το χαμένο έδαφος που στο βάθος του διακρίνεται στέρεο και ανόθευτο. Σαν την αγάπη.
Κοιτάζω τους συν-ανθρώπους που περπατούν. Οι πιο πολλοί καταπονημένοι απ'το μεσημεριανό λιοπύρι, με κατεβασμένα τα κεφάλια, αναζητούν μερικές οάσεις σκιάς, δροσιάς. Σαν αποξενωμένοι απ'το περιβάλλον. Δεν κοιτούν πουθενά αλλού. Μοναχοί ανάμεσα σε πολλούς. Υποβεβλημένοι, καταβεβλημένοι.
Έτσι συνήθως γινόμαστε όταν λείπει η ειρήνη απ'τα τρίσβαθά μας. Σκληραίνει η συμπεριφορά μας και φαντάζουμε απόκοσμοι μέσα στον κόσμο. Η μοναξιά πληγώνει. Σαν αγκάθι που από όπλο προφύλαξης μεταστοιχειώνεται σε ασαφή αυστηρότητα που μας ματώνει. Θυμήσου και το λουλούδι του μικρού πρίγκηπα. 
Περικυκλωνόμαστε από εμπόδια, βάσανα και δυσκολίες και έτσι αδυνατούμε να σηκώσουμε το βλέμμα μας στον ουρανό. "Κι, όμως, στον ουρανό συμβαίνουν τα πιο απροσδόκητα" λέει η Μάρω Βαμβουνάκη και συνεχίζει: "...μονάχα που σπανίως σηκώνουμε το κεφάλι και κοιτάμε προσεκτικά προς τα πάνω".

Μακάρι, ψυχή μου, να μάθεις να κοιτάς προς τον ουρανό. Προς αυτόν που σε έπλασε και σ'αγάπησε. Και σ'αγαπά. Και θα σ'αγαπά (Τι σπουδαία λέξη η αγάπη...). Εκεί θα βρίσκεις τη γαλήνη που σου λείπει. Απ'τον ουρανό θα αντλήσεις την ειρήνη.

απ'το ημερολόγιο του Σεβάχ του Θαλασσινού

υγ: Η ψήφος σας μετράει! (δείτε πάνω δεξιά)

8 σχόλια:

  1. Καλημέρα....έτσι είναι...δυστυχώς τον θεό τον θυμόμαστε μόνο στις δύσκολες στιγμές της ζωής μας....Τι κρίμα να μην τον δοξολογούμε καθημερινά, να μην τον ευγνωμονούμε συνέχεια και για τα καλά μα και για τα άσχημα. Δυστυχώς πρώτα στρεφόμαστε στους ανθρώπους και μετά στον Θεό....Αλλά ο Δαυίδ μας λέει κάτι πολύ ωραίο: μη πεποίθατε επ άρχοντας επί υιούς ανθρώπων εις ουκ έστι σωτηρία.......
    Το κεφάλι πάντα ψηλά να ατενίζουμε τις αχτίνες της δόξης του ουράνιου Πατέρα μας.......Καλή δύναμη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το κεφάλι ψηλά(να κοιτά τον ουρανό), τα μάτια ταπεινά στη γη(χωρίς ταπείνωση δεν προχωράς!) και η καρδιά με αγάπη με φορά προς τα έξω (γιατί ίσως η αγάπη περνάει και ανθίζει ανεπαίσθητα, διακριτικά και αθόρυβα, μέσα απ'τον διπλανό σου).

      Τις θαλασσινές μου καλημέρες, καλέ μου φίλε!

      Διαγραφή
  2. Αφού μπορούμε να πετάξουμε ψηλά στον ουρανό, γιατί κοιτάμε συνέχεια κάτω;...
    Βάγια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Γιατί ο άνθρωπος απογοητεύεται μάλλον εύκολα, απελπίζεται και τα χάνει.....έχουμε κολλήσει πολύ στα γήινα......αν τα αντιμετωπίζαμε όλα πνευματικά, όλα με απόλυτη εμπιστοσύνη και πίστη στο Θεό τότε θα ήμασταν διαφορετικοί....είναι δύσκολο...γι αυτό άλλωστε αγωνιζόμαστε....να βοηθήσει ο Θεός να το πετύχουμε...
    καλό μεσημέρι....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Η επιλογή είναι δική μας , στο χέρι μας! Αν αυθυποβάλουμε αρνητικά το μυαλό μας θα νιώθουμε ανήμποροι !
    Η θετική σκέψη θα φέρει και τα υπόλοιπα....
    Καλό απόγευμα Σεβάχ! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή