Στο ανθοδοχείο

Στο τραπέζι του σαλονιού μου είναι θρονιασμένο ένα μικρό ανθοδοχείο...
Ένα πολύ όμορφο τριαντάφυλλο στόλισε προχθές το χώρο μου. Η ευωδιά του που αναδυόταν με γέμιζε χαρά. Πιστεύω πως τα τριαντάφυλλα είναι απ'τα πιο όμορφα λουλούδια στον κόσμο...

Του άλλαζα νερό, το θαύμαζα, απολάμβανα την ευωδία...Και σκεφτόμουν πως κάθε άνθρωπος στην ψυχή του μέσα κρύβει ένα τριαντάφυλλο. Απλά, η αμαρτία στερεί το τριαντάφυλλο απ'τον αέρα, απ'το νερό. Και πώς να ζήσει έτσι;
Στο λέω, πως το δικό μου τριαντάφυλλο μάλλον είναι μαραμένο. Τα πέταλά του έχασαν το χρώμα τους και είναι έτοιμα να πέσουν. Αλλά σκέφτομαι το ληστή, την πόρνη, τον τελώνη. Την τεράστια μετάνοιά τους... Ο Κύριος δεν αφήνει κανέναν. Και ελπίζω να μη μ'αφήσει και μένα να χαθώ...Ας ελπίζουμε στην άπειρη αγάπη του...